Vorige pagina
Mario Loeffen RDG
In plaats van een opsomming van mijn prachtige carrière wilde ik een meer persoonlijker verhaal delen. Een verhaal die meer inzicht geeft in mijn psyche.
Mijn jeugd was niet altijd heel prettig te noemen. Met een vader met losse handjes, narcistische trekjes en een moeder die hier geen halt tegen kon roepen was de dynamiek thuis altijd heel gevoelig. Dit had natuurlijk zijn weerslag op mijn schoolprestaties waardoor ik na het behalen van mijn Mavo-diploma er meteen voor koos om het leger in te gaan. Dit was een fantastische tijd. Ik leerde broederschap kennen en straalde een natuurlijke autoriteit uit in mijn Marechaussee uniform. Helaas had ik een kleine oogafwijking, - 0.5, en aangezien dit niet mocht kon ik mijn tijd bij de Marechaussee helaas niet als beroeps uitdienen. Ik heb nog even overwogen om te gaan dienen in het Franse vreemdelingenlegioen, maar vrienden hebben mij kunnen overtuigen om dit maar niet te doen (en mijn Frans is niet heel erg denderend)
Opstandig als ik was, gecombineerd met een agressieprobleem vanuit mijn jeugd, ben ik enkel op zoek gegaan naar uitdagingen. Als je er een diagnose tegenaan moest gooien dan zou adrenalinejunk een perfecte omschrijving zijn. Ik rolde vervolgens als (persoons)beveiliger van de ene risicofunctie in de andere en kreeg ook hier te maken met intimidatie, agressie en geweld. Vanuit mijn vechtsport achtergrond, en natuurlijke agressie, had ik de tijd van mijn leven.
Leuke anekdote, ik wilde ooit nog stuntman worden bij het Franse stuntteam van Rémy Julienne. Mijn trainer op dat moment, een echte Navajo indiaan (ik verzin dit niet), gaf aan dat ik te extreem was en te veel risico nam terwijl stuntmannen allemaal ingecalculeerde risico’s namen. Dus dat werd hem ook niet.
Inmiddels werd ik ouder en ging ik vechtsport trainingen verzorgen. Eerst sporten zoals Muay-Thai en Pancrase (een Japans MMA systeem) en later ben ik verdergegaan in straatsystemen zoals Kapap (een voorloper van het populaire Krav Maga), Armed Combat and Tactics (Mes vecht systeem) en later Close Quarter Fighting System waarbij het grof uitschakelen van je tegenstander ook echt grof is.
Dit leidde allemaal tot het punt dat ik er echt mijn beroep van heb gemaakt en de opleiding ben gaan volgen tot Register Docent Gevaarsbeheersing. Na deze succesvol doorlopen te hebben mag ik voortaan de titel RDG achter mijn naam zetten.
Ik verzorg inmiddels al sinds 2008 bedrijfstrainingen voor verschillende beroepsgroepen variërend van Gerechtsdeurwaarders tot jongerenwerkers. Zeker de GGz-tak trekt mij enorm omdat hier veel cliënten rondlopen die ook een verschrikkelijke start in het leven hebben gehad, maar hier helaas niet bovenop kunnen komen. Daarom word ik ook niet emotioneel geraakt door agressie en geweld omdat ik weet waar het vandaan komt, en dat scheelt enorm in de verwerking van een conflict.
Inmiddels ben ik de 50 gepasseerd en geniet ik met volle teugen van het lesgeven. Ik merk dat mijn on-orthodoxe manier van lesgeven aansluit bij jongeren en jongvolwassenen en dat ik soms handvatten aan kan reiken of dat ik hun een verklaring geef waarom het heel normaal is hoe zij agressie en geweld ervaren.
Als vader van een prachtige tiener dochter, en als echtgenoot van een lieve vrouw, heb ik mijn levensverwachting ruimschoot overtroffen. Door mijn levensstijl, en de risico’s die ik altijd nam, hadden ik en mijn omgeving altijd de indruk dat ik mijn 35ste levensjaar nooit zou bereiken. En ergens hadden wij allemaal gelijk, op mijn 35ste werd ik vader en was mijn oude leven figuurlijk gezien inderdaad voorbij. Natuurlijk mis ik de spanning van mijn oude leven, en maak ik incidenteel nog steeds bizarre incidenten mee, maar ik zou voor geen goud mijn huidige leven op willen geven.
Voor iedereen wens ik het beste in het leven, zeker voor de mensen die een ruwe start in het leven hebben gehad.
Met liefde Mario Loeffen RDG
